Κάπου μέσα στο ψηφιακό σύμπαν του metaverse, “κάποιος” κάθεται σε ένα σκαμπό. Φοράει μια στολή εμπνευσμένη από το cyberpunk γυαλιστερή, ατσάλινη, έτοιμη για μάχη. Γύρω του ένας κόσμος από neon και pixels πάλλεται σαν χτύπος καρδιάς. Ο Jack είναι ένα από τα τέσσερα μέλη του Re:Revolution, μιας K-pop μπάντας που δεν υπάρχει ακριβώς στον κόσμο μας, αλλά κάπου ανάμεσα στο φως των οθονών και στη σκιά της φαντασίας.
Κάπου στο Σέουλ ένα καλοκαιρινό απόγευμα ο άνθρωπος πίσω από το avatar βρίσκεται σε στούντιο motion capture. Φοράει έναν ολόσωμο αισθητήρα που μεταφράζει κάθε του κίνηση σε ψηφιακή ζωή. Είναι νέος, ταλαντούχος, μα και κουρασμένος. Κουβαλά το βάρος μιας αποτυχίας: «Όταν ήμουν trainee, πίστευα πως δεν θα τα καταφέρω ποτέ» λέει μέσα από τον ψηφιακό του ήρωα. Είχε περάσει χρόνια προσπαθώντας να γίνει K-pop σταρ ανάμεσα σε οντισιόν, δίαιτες, εξαντλητικές πρόβες, μια βιομηχανία που μετράει την ομορφιά κι τη όχι ψυχή και μετά ήρθε το metaverse.
Στον νέο αυτό κόσμο τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το εικονικό καταργούνται. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας ξαναγεννήθηκε. «Τώρα δεν χρειάζεται να παλεύω με τις ανασφάλειες για την εμφάνισή μου. Ξέρω ότι έχω ό,τι χρειάζεται». Πίσω από την οθόνη, ένας νέος άνθρωπος ξαναβρίσκει την αυτοπεποίθησή του. Στην οθόνη ένας νέος σταρ γεννιέται.
Το K-pop, αυτό το πολιτιστικό φαινόμενο που κατέκτησε τον πλανήτη έχει πια βρει το νέο του πεδίο μάχης: τον ψηφιακό κόσμο. Εκεί όπου οι virtual idols, τα εικονικά είδωλα αναδύονται με τη δύναμη των pixels και τη λάμψη της τεχνητής τελειότητας. Οι Re:Revolution, μαζί με γκρουπ όπως οι Plave και οι Isegye Idol έχουν δημιουργήσει ολόκληρες κοινότητες θαυμαστών που δεν ενδιαφέρονται για το “ποιος” βρίσκεται πίσω από την οθόνη, αλλά για το “τι” εκπέμπει αυτή η φωνή, αυτή η κίνηση, αυτό το avatar.
Η επιτυχία τους δεν είναι καθόλου εικονική. Οι συναυλίες τους γεμίζουν στάδια έστω κι αν στη σκηνή δεν υπάρχουν σώματα, αλλά ολογράμματα. Οι φωνές τους ανεβαίνουν στα Billboard Global Charts. Οι θαυμαστές τους συντονίζονται σε livestreams, γράφουν fanfiction μιλούν γι’ αυτούς σαν να είναι φίλοι. Στην εποχή της ψηφιακής οικειότητας το “αληθινό” έχει αλλάξει νόημα.
Ο καθηγητής Jung Yoon-hyuk από το Korea University εξηγεί πως τα virtual idols αποτελούν έναν νέο δρόμο για τα μικρότερα στούντιο. Με πολύ χαμηλότερα κόστη παραγωγής και χωρίς τα ρίσκα των σκανδάλων ή των φυσικών περιορισμών, το metaverse γίνεται η νέα πίστα του K-pop. «Τα virtual idols πραγματοποιούν τη φαντασία σου. Σε αντίθεση με τους ανθρώπινους σταρ μπορούν να είναι ό,τι εσύ θέλεις να είναι».
Πίσω από αυτή τη λάμψη υπάρχει ένα διαφορετικό είδος πίεσης. Οι καλλιτέχνες που “ενσαρκώνουν” αυτά τα avatars ζουν διπλές ζωές εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην ανωνυμία και την έκθεση. Μιλούν μέσα από τις οθόνες, αλλά συχνά βυθίζονται σε μοναξιά, αυτοαμφισβήτηση, ψυχική κόπωση. «Το να είμαι virtual idol με έκανε να νιώθω ψυχικά εύθραυστος», παραδέχεται ο Ryu. «Συνεχώς αναρωτιόμουν αν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτό».
Αντί για σκηνές και προβολείς, έχουν avatars και streaming platforms. Αντί για θαυμαστές που τους αγγίζουν, έχουν θαυμαστές που τους πληκτρολογούν. Ο Onyu το λέει καθαρά: «Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε εμάς και τα ανθρώπινα είδωλα είναι η άμεση επικοινωνία με το κοινό μας». Τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα μπαίνουν στο CHZZK ή στο YouTube, τραγουδούν, γελούν, απαντούν σε σχόλια, αυτοσχεδιάζουν. Κάπου ανάμεσα στα αστεία και στα τραγούδια χτίζεται μια σχέση ψηφιακής οικειότητας που θυμίζει περισσότερο φιλία παρά λατρεία.
Αυτή η εγγύτητα κρύβει φαινομενικά παγίδες. Οι ίδιοι κανόνες που φυλακίζουν τους ανθρώπινους K-pop σταρ ισχύουν και εδώ, ίσως πιο σιωπηλά, αλλά το ίδιο σκληρά. Οι θαυμαστές καθορίζουν τι επιτρέπεται να ειπωθεί, ποιο ύφος είναι “κατάλληλο”, πως πρέπει να φέρεται ένας “ιδανικός” virtual idol. Ο Onyu το συνοψίζει: «Πρέπει να προσέχεις να μη βγεις έξω από τα όρια του fandom και αυτό είναι πολύ δύσκολο».
Οι Re:Revolution στηρίζονται ο ένας στον άλλο για να αντέξουν. «Παίζουμε video games, πάμε διακοπές, πίνουμε μαζί», λέει ο Gemini. Ένα ψηφιακό χαμόγελο, αλλά μια ανθρώπινη ανάγκη: σύνδεση, φιλία, ανακούφιση.
Η Κορέα επενδύει εκατομμύρια στο metaverse. Θέλει να γίνει η πρώτη χώρα με θεσμικό πλαίσιο για τον ψηφιακό κόσμο. Η κυβέρνηση βλέπει ευκαιρία, αλλά λίγοι μιλούν για το τίμημα. Οι εικονικοί σταρ έχουν περισσότερη ευελιξία, αλλά λιγότερα εργασιακά δικαιώματα. Οι ταυτότητές τους κρύβονται, τα συμβόλαιά τους είναι αδιαφανή, η σχέση με τις εταιρείες τους βρίσκεται σε γκρίζες ζώνες. Το 2024 ακόμη και μια πραγματική σταρ όπως η New Jeans συγκρούστηκε με την Hybe για τα εργασιακά της δικαιώματα πόσο μάλλον κάποιος που “δεν υπάρχει” στα χαρτιά.
Μέσα σε αυτή την παράξενη νέα πραγματικότητα, υπάρχει κάτι βαθιά ποιητικό. Το metaverse με όλες του τις ψευδαισθήσεις,δίνει φωνή σε ανθρώπους που κάποτε δεν είχαν θέση στη σκηνή. Δεν χρειάζεται να είσαι όμορφος, αψεγάδιαστος, τέλειος. Μπορείς να είσαι μια φωνή, μια κίνηση, ένα όραμα. Το avatar γίνεται όχι μάσκα, αλλά απελευθέρωση.
Ίσως το K-pop να μην άλλαξε απλώς μορφή. Ίσως να επιστρέφει στην ουσία του: τη σύνδεση ανάμεσα σε καλλιτέχνη και κοινό, έστω και μέσα από pixels. Στον κόσμο του metaverse η λάμψη δεν προέρχεται μόνο από τα φώτα της σκηνής, αλλά από την ίδια την ανθρώπινη επιθυμία να υπάρξουμε, να αγαπηθούμε, να ακουστούμε ακόμα κι αν πίσω από τη φωνή κρύβεται ένα avatar με νέον μαλλιά. Το metaverse μπορεί να αλλάζει τους κανόνες του K-pop, αλλά στο βάθος επιβεβαιώνει κάτι παλιό: ότι πίσω από κάθε σταρ, πραγματικό ή εικονικό, υπάρχει ένας άνθρωπος που απλώς θέλει να τραγουδήσει.
*Mε στοιχεία από το Rest of World
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Κάπου μέσα στο ψηφιακό σύμπαν του metaverse, “κάποιος” κάθεται σε ένα σκαμπό. Φοράει μια στολή εμπνευσμένη από το cyberpunk γυαλιστερή, ατσάλινη, έτοιμη για μάχη. Γύρω του ένας κόσμος από neon και pixels πάλλεται σαν χτύπος καρδιάς. Ο Jack είναι ένα από τα τέσσερα μέλη του Re:Revolution, μιας K-pop μπάντας που δεν υπάρχει ακριβώς στον κόσμο μας, αλλά κάπου ανάμεσα στο φως των οθονών και στη σκιά της φαντασίας.
Κάπου στο Σέουλ ένα καλοκαιρινό απόγευμα ο άνθρωπος πίσω από το avatar βρίσκεται σε στούντιο motion capture. Φοράει έναν ολόσωμο αισθητήρα που μεταφράζει κάθε του κίνηση σε ψηφιακή ζωή. Είναι νέος, ταλαντούχος, μα και κουρασμένος. Κουβαλά το βάρος μιας αποτυχίας: «Όταν ήμουν trainee, πίστευα πως δεν θα τα καταφέρω ποτέ» λέει μέσα από τον ψηφιακό του ήρωα. Είχε περάσει χρόνια προσπαθώντας να γίνει K-pop σταρ ανάμεσα σε οντισιόν, δίαιτες, εξαντλητικές πρόβες, μια βιομηχανία που μετράει την ομορφιά κι τη όχι ψυχή και μετά ήρθε το metaverse.
Στον νέο αυτό κόσμο τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το εικονικό καταργούνται. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας ξαναγεννήθηκε. «Τώρα δεν χρειάζεται να παλεύω με τις ανασφάλειες για την εμφάνισή μου. Ξέρω ότι έχω ό,τι χρειάζεται». Πίσω από την οθόνη, ένας νέος άνθρωπος ξαναβρίσκει την αυτοπεποίθησή του. Στην οθόνη ένας νέος σταρ γεννιέται.
Το K-pop, αυτό το πολιτιστικό φαινόμενο που κατέκτησε τον πλανήτη έχει πια βρει το νέο του πεδίο μάχης: τον ψηφιακό κόσμο. Εκεί όπου οι virtual idols, τα εικονικά είδωλα αναδύονται με τη δύναμη των pixels και τη λάμψη της τεχνητής τελειότητας. Οι Re:Revolution, μαζί με γκρουπ όπως οι Plave και οι Isegye Idol έχουν δημιουργήσει ολόκληρες κοινότητες θαυμαστών που δεν ενδιαφέρονται για το “ποιος” βρίσκεται πίσω από την οθόνη, αλλά για το “τι” εκπέμπει αυτή η φωνή, αυτή η κίνηση, αυτό το avatar.
Η επιτυχία τους δεν είναι καθόλου εικονική. Οι συναυλίες τους γεμίζουν στάδια έστω κι αν στη σκηνή δεν υπάρχουν σώματα, αλλά ολογράμματα. Οι φωνές τους ανεβαίνουν στα Billboard Global Charts. Οι θαυμαστές τους συντονίζονται σε livestreams, γράφουν fanfiction μιλούν γι’ αυτούς σαν να είναι φίλοι. Στην εποχή της ψηφιακής οικειότητας το “αληθινό” έχει αλλάξει νόημα.
Ο καθηγητής Jung Yoon-hyuk από το Korea University εξηγεί πως τα virtual idols αποτελούν έναν νέο δρόμο για τα μικρότερα στούντιο. Με πολύ χαμηλότερα κόστη παραγωγής και χωρίς τα ρίσκα των σκανδάλων ή των φυσικών περιορισμών, το metaverse γίνεται η νέα πίστα του K-pop. «Τα virtual idols πραγματοποιούν τη φαντασία σου. Σε αντίθεση με τους ανθρώπινους σταρ μπορούν να είναι ό,τι εσύ θέλεις να είναι».
Πίσω από αυτή τη λάμψη υπάρχει ένα διαφορετικό είδος πίεσης. Οι καλλιτέχνες που “ενσαρκώνουν” αυτά τα avatars ζουν διπλές ζωές εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην ανωνυμία και την έκθεση. Μιλούν μέσα από τις οθόνες, αλλά συχνά βυθίζονται σε μοναξιά, αυτοαμφισβήτηση, ψυχική κόπωση. «Το να είμαι virtual idol με έκανε να νιώθω ψυχικά εύθραυστος», παραδέχεται ο Ryu. «Συνεχώς αναρωτιόμουν αν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτό».
Αντί για σκηνές και προβολείς, έχουν avatars και streaming platforms. Αντί για θαυμαστές που τους αγγίζουν, έχουν θαυμαστές που τους πληκτρολογούν. Ο Onyu το λέει καθαρά: «Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε εμάς και τα ανθρώπινα είδωλα είναι η άμεση επικοινωνία με το κοινό μας». Τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα μπαίνουν στο CHZZK ή στο YouTube, τραγουδούν, γελούν, απαντούν σε σχόλια, αυτοσχεδιάζουν. Κάπου ανάμεσα στα αστεία και στα τραγούδια χτίζεται μια σχέση ψηφιακής οικειότητας που θυμίζει περισσότερο φιλία παρά λατρεία.
Αυτή η εγγύτητα κρύβει φαινομενικά παγίδες. Οι ίδιοι κανόνες που φυλακίζουν τους ανθρώπινους K-pop σταρ ισχύουν και εδώ, ίσως πιο σιωπηλά, αλλά το ίδιο σκληρά. Οι θαυμαστές καθορίζουν τι επιτρέπεται να ειπωθεί, ποιο ύφος είναι “κατάλληλο”, πως πρέπει να φέρεται ένας “ιδανικός” virtual idol. Ο Onyu το συνοψίζει: «Πρέπει να προσέχεις να μη βγεις έξω από τα όρια του fandom και αυτό είναι πολύ δύσκολο».
Οι Re:Revolution στηρίζονται ο ένας στον άλλο για να αντέξουν. «Παίζουμε video games, πάμε διακοπές, πίνουμε μαζί», λέει ο Gemini. Ένα ψηφιακό χαμόγελο, αλλά μια ανθρώπινη ανάγκη: σύνδεση, φιλία, ανακούφιση.
Η Κορέα επενδύει εκατομμύρια στο metaverse. Θέλει να γίνει η πρώτη χώρα με θεσμικό πλαίσιο για τον ψηφιακό κόσμο. Η κυβέρνηση βλέπει ευκαιρία, αλλά λίγοι μιλούν για το τίμημα. Οι εικονικοί σταρ έχουν περισσότερη ευελιξία, αλλά λιγότερα εργασιακά δικαιώματα. Οι ταυτότητές τους κρύβονται, τα συμβόλαιά τους είναι αδιαφανή, η σχέση με τις εταιρείες τους βρίσκεται σε γκρίζες ζώνες. Το 2024 ακόμη και μια πραγματική σταρ όπως η New Jeans συγκρούστηκε με την Hybe για τα εργασιακά της δικαιώματα πόσο μάλλον κάποιος που “δεν υπάρχει” στα χαρτιά.
Μέσα σε αυτή την παράξενη νέα πραγματικότητα, υπάρχει κάτι βαθιά ποιητικό. Το metaverse με όλες του τις ψευδαισθήσεις,δίνει φωνή σε ανθρώπους που κάποτε δεν είχαν θέση στη σκηνή. Δεν χρειάζεται να είσαι όμορφος, αψεγάδιαστος, τέλειος. Μπορείς να είσαι μια φωνή, μια κίνηση, ένα όραμα. Το avatar γίνεται όχι μάσκα, αλλά απελευθέρωση.
Ίσως το K-pop να μην άλλαξε απλώς μορφή. Ίσως να επιστρέφει στην ουσία του: τη σύνδεση ανάμεσα σε καλλιτέχνη και κοινό, έστω και μέσα από pixels. Στον κόσμο του metaverse η λάμψη δεν προέρχεται μόνο από τα φώτα της σκηνής, αλλά από την ίδια την ανθρώπινη επιθυμία να υπάρξουμε, να αγαπηθούμε, να ακουστούμε ακόμα κι αν πίσω από τη φωνή κρύβεται ένα avatar με νέον μαλλιά. Το metaverse μπορεί να αλλάζει τους κανόνες του K-pop, αλλά στο βάθος επιβεβαιώνει κάτι παλιό: ότι πίσω από κάθε σταρ, πραγματικό ή εικονικό, υπάρχει ένας άνθρωπος που απλώς θέλει να τραγουδήσει.
*Mε στοιχεία από το Rest of World
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
