Γεωργία Δρακάκη
Απόψεις
Στην καρδιά της Αθήνας, κάθε βλέμμα, κάθε λέξη, κάθε σιωπή μπορεί να κρύβει μια κακοποίηση που δεν αφήνει σημάδια. Αυτή η σιωπή είναι η φωνή των ανήμπορων και των φοβισμένων, που υπομένουν αδιάκοπα.
OlaF@cked
Οι αντίχειρές των χεριών μας οδηγούν τη σύγχρονη εποχή στον ατέρμονο κύκλο του σκρολαρίσματος. Νιχιλισμός και άλλοι -ισμοί, παντού και πάντα, από το πρωί μέχρι το βράδυ.
''Πρέπει να γράφουμε επικίνδυνα, Μπέκετ'', λέει ο Τζόης σε μια σκηνή της πολυαναμενόμενης ταινίας, στον νεαρό Σαμ που όρισε την σύγχρονη λογοτεχνία.
Ατρόμητοι, ρε. Όλε, ολά, όλε, ολά!
Σίγουρα όχι αυτό που ήταν μέχρι και πριν από δεκαπέντε χρόνια και, μάλλον, λιγότερο greek και περισσότερο global. Αλλά, πάλι, δεν παίρνουμε και όρκο.
Υπάρχουμε κι εμείς που θέλουμε να κερδίζουμε χρήματα από την δουλειά που ονειρευτήκαμε-όχι από το κινητό μας κάνοντας τσαλίμια στην κάμερα.
Το Olafaq περπατάει στην πόλη και μαγεύεται από τη μη προβλέψιμη γοητεία των ανθρώπων της διπλανής πόρτας.
Καλτ, αιματοβαμμένο, γελοίο, μερακλίδικο και συγχρόνως τρυφερό κι αγαπησιάρικο, το Μινόρε αξίζει αίθουσες γεμάτες παρέες που κάνουν ''γαλαρία'', όπως παλιά.
Αγαπητέ Όσκαρ Ουάιλντ, και ο εαυτός μας ένας ρόλος είναι. Ο αληθινός μας ρόλος που γράφεται συνεχώς.
Κυρίως, εμείς γιατί τις κάνουμε αυτές τις συνεντεύξεις; Για να τ' ακούσουμε κι από πάνω;
Πόσες μετακομίσεις αντέχει ένας οργανισμός και πόσα σπίτια ακόμα θα μπορέσουν να γίνουν σπιτικά μας; Είμαστε οι τραυματισμένοι νομάδες της αθηναϊκής στέπας με το βεραμάν πλακάκι και τις ξεχαρβαλωμένες κούτες στ' αυτοκίνητα των φίλων μας.
Μέρος της νέας σειράς «Μικρή Στίξις» η νουβέλα που υπογράφει ο Γιώργος Δουατζής μοιραία σε παρασύρει μες στον κόσμο του ιδιόμορφου πρωταγωνιστή της.
