Γεωργία Δρακάκη
Ιστορίες
Μια ψύχραιμη καταγραφή της διαδρομής του δημιουργού και του αποτυπώματός του στον 21ο αιώνα.
Συνεντεύξεις
Ένας οφθαλμίατρος που θεραπεύει και αυτιά. Και ψυχές. Και μυαλά. Μέσω της μουσικής. Και δεν το κάνει μόνος. Κανείς δεν κάνει μουσική μόνος.
Εκτός από τους καλοχειμωνάκηδες, έχουμε και τους «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Ποτέ ξανά!
Μες στο κεφάλι του κυρ Ηλία, που οι νέες ταυτότητες με το τσιπ τον αγριεύουν πολύ -αλλά, τελικά, δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά.
Το έχουμε πάθει όλοι, αλλά καλό είναι να το εντοπίσουμε για να το αποφεύγουμε. Γιατί η ζωή δεν θέλει κι άλλη βία, είναι ήδη από μόνη της πολύ ζόρι.
Είμαστε ένοχοι κι εμείς. Τα social media μας είναι γεμάτα αμαρτίες. Και όχι, δεν αναφερόμαστε στα πεσίματα και το φλερτ.
Μωρ'τι μας λες; Κι εμείς τι σου φταίμε; Άκου, λέει, δεν θέλω ν' αλλάξω...
Τα ζόρια της ζωής είναι περισσότερα από τις καλές στιγμές της. Εκτός και αν αποφασίσουμε να αλλάξουμε τους όρους του παιχνιδιού, για όσο μπορούμε να το παίζουμε προτού τελειώσει για πάντα.
Έχουμε υπερεκτιμήσει, και δικαιολογημένα, τα κυκλαδονήσια αλλά το καλοκαίρι ζει και στα βουνά και στα χωριά, ακόμα και στις πόλεις.
Ειδικά για τους κατοίκους του κέντρου, τα σκουπίδια μπορεί να αποτελούν έναν εναλλακτικό τ(ρ)όπο για δωρεάν shopping.
Τα βιώματα και η εμπειρία μας στην ζωή μπορούν να σταθούν φάροι για εμάς και τις επόμενες γενιές. Υπό έναν όρο, όμως.
Εμπειρίες που μόνο αν έχεις ζήσει κατανοείς. Εμπειρίες που θες να βιώνεις ξανά και ξανά.
