Γεωργία Δρακάκη
Απόψεις
Στην καρδιά της Αθήνας, κάθε βλέμμα, κάθε λέξη, κάθε σιωπή μπορεί να κρύβει μια κακοποίηση που δεν αφήνει σημάδια. Αυτή η σιωπή είναι η φωνή των ανήμπορων και των φοβισμένων, που υπομένουν αδιάκοπα.
OlaF@cked
Οι αντίχειρές των χεριών μας οδηγούν τη σύγχρονη εποχή στον ατέρμονο κύκλο του σκρολαρίσματος. Νιχιλισμός και άλλοι -ισμοί, παντού και πάντα, από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Σίγουρα, αξίζει. Γιατί, πλέον, η εικόνα που παρουσιάζει είναι διαφορετική από εκείνη την παρατημένη, την στενάχωρη, την γκρίζα.
Ο σκηνοθέτης του Ρεμπέτικου αποκαλύπτει για πρώτη φορά κάτι συγκλονιστικό σε σχέση με την ταινία που άλλαξε τον κινηματογράφο στην Ελλάδα.
Έχουμε ξεχάσει το χρέος της ευθύνης και της πράξης. Και δεν φταίει ποτέ κανείς. Πάντα κάτι άλλο φταίει...
Μετά από τόσα ωραία κρασιά, ρούχα, ταινίες, μπραντς και κοσμήματα, δεν μας ενθουσιάζει ούτε ο εαυτός μας ως καταναλωτής τους.
Η αξιολόγηση είναι πράγμα υγιές, φυσικό και ζωογόνο. Στην Ελλάδα, έχουμε λόγους να την φοβόμαστε, αλλά αυτό ίσως πρέπει να πάψει.
Από Σεπτέμβρη σε Σεπτέμβρη, ένα τσιγάρο τρόμος.
Η εποχή μας μαστίζεται από διάφορα φαινόμενα. Ένα από αυτά είναι και οι δημοτικοί σύμβουλοι -οι οποίοι είναι κατά τα άλλα μια χαρά παιδιά.
Μια σειρά που μας καθήλωσε από τον πρώτο κύκλο. Μας έκανε να δούμε τον δεύτερο σε μιάμιση μέρα. Και ανυπομονούμε για τον τρίτο.
Όποιος είναι κουλ δεν το λέει. Όποιος είναι αυτοδημιούργητος, επίσης. Τι, όχι;
Οι φασίστες είναι κακοί άνθρωποι. Όμως, όλοι οι κακοί άνθρωποι δεν είναι αναγκαστικά φασίστες.
