Γεωργία Δρακάκη
Απόψεις
Το θέμα το πιάνουμε πολιτικά (ελέω και ευρωεκολογών), αλλά και σχεσιακά. Τι απέγινε η πίστη μας στις καλές προθέσεις και στην αλήθεια;
Άνθρωποι
Οι μητροπανικοί ξέρουν. Ξέρουν πως δεν χρειάζεται καν να σ' αρέσουν τα λαϊκά, για να χωρέσει μες στην ψυχή σου ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Σίγουρα όχι αυτό που ήταν μέχρι και πριν από δεκαπέντε χρόνια και, μάλλον, λιγότερο greek και περισσότερο global. Αλλά, πάλι, δεν παίρνουμε και όρκο.
Υπάρχουμε κι εμείς που θέλουμε να κερδίζουμε χρήματα από την δουλειά που ονειρευτήκαμε-όχι από το κινητό μας κάνοντας τσαλίμια στην κάμερα.
Το Olafaq περπατάει στην πόλη και μαγεύεται από τη μη προβλέψιμη γοητεία των ανθρώπων της διπλανής πόρτας.
Καλτ, αιματοβαμμένο, γελοίο, μερακλίδικο και συγχρόνως τρυφερό κι αγαπησιάρικο, το Μινόρε αξίζει αίθουσες γεμάτες παρέες που κάνουν ''γαλαρία'', όπως παλιά.
Αγαπητέ Όσκαρ Ουάιλντ, και ο εαυτός μας ένας ρόλος είναι. Ο αληθινός μας ρόλος που γράφεται συνεχώς.
Κυρίως, εμείς γιατί τις κάνουμε αυτές τις συνεντεύξεις; Για να τ' ακούσουμε κι από πάνω;
Πόσες μετακομίσεις αντέχει ένας οργανισμός και πόσα σπίτια ακόμα θα μπορέσουν να γίνουν σπιτικά μας; Είμαστε οι τραυματισμένοι νομάδες της αθηναϊκής στέπας με το βεραμάν πλακάκι και τις ξεχαρβαλωμένες κούτες στ' αυτοκίνητα των φίλων μας.
Μέρος της νέας σειράς «Μικρή Στίξις» η νουβέλα που υπογράφει ο Γιώργος Δουατζής μοιραία σε παρασύρει μες στον κόσμο του ιδιόμορφου πρωταγωνιστή της.
Παραπονεμένα screenshots έχουν τα timeline μας. Αποτυχημένα ραντεβού, αήθεις εργοδοσίες και κάποιος που μονίμως φταίει για το πέμπτο mental breakdown μας αυτή την εβδομάδα.
«Δεν προλαβαίνω, ποτέ δεν προλαβαίνω / Πες μου το λόγο που εδώ ακόμα μένω...»